δυστυχώς, ήταν παράδεισος*#7

Στην ταινία Roundabout in my Head του Hassan Ferhani παρακολουθούμε, κεκλεισμένων των θυρών, τους εργαζόμενους άνδρες ενός σφαγείου στο Αλγέρι . Σε αυτό το αποκλειστικά ανδροκρατούμενο σύμπαν, οι χαρακτήρες εξελίσσονται μπροστά στην κάμερα με την πολυπλοκότητα, την ευθραυστότητα και την αθωότητά τους ενώ περιβάλλονται από σφάγια ζώων που θυμίζουν πίνακες Vanitas. Κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων τους και ενώ καπνίζουν με αδιαφορία προς το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται, συζητούν για την πολιτική, τις δικές τους προσδοκίες για το μέλλον και την ανεκπλήρωτη αγάπη.

Η Κατίνα, μία φτωχή Ελληνίδα, προσπαθεί να παντρέψει τον κτηνοτρόφο γιο της, Θάνο, με την κόρη ενός πλούσιου γαιοκτήμονα, την Δέσποινα. Η Βοσκοί του Νίκου Παπατάκη αντιπαραβάλλουν μία ανθρωπολογική και υλιστική σπουδή μιας άκαμπτης αγροτικής κοινότητας με τον απαγορευμένο έρωτα ενός επαναστατημένου βοσκού και της συγχωριανής υποτακτικής κόρης μιας πλούσιας συντηρητικής οικογένειας. Η κορύφωση έρχεται με έναν αρραβώνα που λειτουργεί ως ένα ερωτικά φορτισμένο παιχνίδι εξουσίας.

Το τελευταίο μέρος των γυρισμάτων της ταινίας Βοσκοί συνέπεσε με το ελληνικό πραξικόπημα των συνταγματαρχών το 1967 οπότε το Σύνταγμα καταργήθηκε και του απαγορεύτηκε η παραγωγή ταινιών. Λόγω του υπερβατικού, προκλητικού περιεχομένου και των ρητών αναφορών του στο πραξικόπημα, η ταινία απαγορεύτηκε στην Ελλάδα μέχρι την πτώση της δικτατορίας το 1974. Αυτή η αλληλεπίδραση φαντασίας και πραγματικότητας διαπερνά όλο το έργο του Παπατάκη.

~

Hassen Ferhani (γενν. 1986, Αλγερία) σκηνοθέτης και κινηματογραφιστής.
Οι μικρού μήκους ταινίες του, Les Baies d’Alger (2006) και Tarzan, Don Quixote and Us (2013) καθώς και η τελευταία ταινία του 143, rue du desert (2019) έχουν προβληθεί διεθνώς. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του με τίτλο Roundabout in My Head έχει βραβευτεί σε σημαντικά διεθνή φεστιβάλ συμπεριλαμβανομένων των FID και International Documentary Film Festival Amsterdam.

~

Νίκος Παπατάκης (γενν. 1918, Αντίς Αμπέμπα – 2010, Παρίσι)
Ο Ελληνοαβυσσινιακής καταγωγής σκηνοθέτης, εκτέθηκε από νεαρή ηλικία σε βίαιες συγκρούσεις. Η επαναστατική ουσία των έργων του προέρχεται από μια νεότητα βαθιά στιγματισμένη από τον αποκλεισμό και τις πολιτικές αναταραχές. Πριν καταλήξει στο Παρίσι το 1939, εντάχθηκε στον στρατό της Χάιλε Σελάσιε για να πολεμήσει ενάντια στην ιταλική εισβολή στην Αιθιοπία και έζησε ως εξόριστος στο Λίβανο και την Ελλάδα. Ιδρυτής του διάσημου λογοτεχνικού καμπαρέ La Rose Rouge στην Σεν Ζερμέν όπου καλλιτέχνες όπως η Juliette Gréco, ο Boris Vian, ο Léo Ferré και ο Raymond Queneau ξεκίνησαν την καριέρα τους, ο Παπατάκης υπήρξε παραγωγός (Chant d’amour, η μόνη ταινία του στενού φίλου του Jean Genet και Shadow του John Cassavetes) και σκηνοθέτης (με πέντε ανατρεπτικές και προκλητικές ταινίες).

*Unfortunately, It was Paradise: Selected Poems by Mahmoud Derwish