δυστυχώς, ήταν παράδεισος*#2

Για τη δεύτερη σειρά προβολών, επιλέχθηκαν δύο ταινίες- μία μυθοπλασίας και ένα ντοκιμαντέρ αντίστοιχα- οι οποίες προσεγγίζουν την έννοια της στέγης και την απώλεια της πατρίδας. Και στις δύο υποθέσεις, αδυνατώντας να ενσωματωθούν, οι πρωταγωνιστές «στοιχειώνουν» τους χώρους στους οποίους ζουν και εργάζονται και σχεδόν αφομοιώνονται στο κάθε σκηνικό· είτε αυτό είναι η όμορφη παραθαλάσσια βίλα που καθαρίζει η Nadja στην ταινία At Home, είτε o πολυτελής ουρανοξύστης που χτίζουν οι εργάτες στην ταινία Taste of Cement. Με τη χρήση εντυπωσιακών εικόνων, ευαίσθητων και ποιητικών αφηγήσεων, οι σκηνοθέτες των ταινιών προσεγγίζουν το άβολο ζήτημα της σύγχρονης δουλείας μέσα από δύο αντιδιαμετρικά αντίθετα σκηνικά. 

At Home του Αθανάσιου Καρανικόλα

Σε ένα ευρύχωρο σπίτι στους λόφους του Μαραθώνα, με μία όμορφη θέα στη θάλασσα, η Nadja ζει μαζί με τον Στέφανο, την Εύη και την κόρη τους, Ίριδα. Η Nadja είναι η οικονόμος του σπιτιού εδώ και χρόνια και οι τέσσερίς τους είναι δεμένοι σαν οικογένεια. Μία μέρα, στον απόηχο της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, όλα ανατρέπονται και μία μοιραία διάγνωση αλλάζει δραματικά τις σχέσεις τους εξετάζοντας την αληθινή φύση της στοργικότητας που τις χαρακτηρίζει έως τώρα. 

ηλεκτρονική κράτηση: https://forms.gle/tpo14nL7u5sYKFKf6

Taste of Cement του Ziad Kalthoum

Σε αυτό το ποιητικό δοκίμιο-ντοκιμαντέρ, ο Ziad Kalthoum μας μεταφέρει στις ζωές μιας ομάδας Συρίων οικοδόμων που ξαναχτίζουν τη μεταπολεμική Βηρυτό, ενώ τα δικά τους σπίτια στη Συρία έχουν βομβαρδιστεί. Η λιβανέζικη κυβέρνηση έχει επιβάλει νυχτερινές απαγορεύσεις κυκλοφορίας στους πρόσφυγες και έτσι οι εργάτες παραμένουν κλεισμένοι στο χώρο εργασιών. Αμίλητοι και εγκλωβισμένοι υπογείως, η μόνη επαφή τους με τον έξω κόσμο είναι η στιγμή που βγαίνουν από τις τσιμεντένιες κλίνες τους για να ξεκινήσουν μία νέα μέρα εργασίας. Βασανισμένοι από αγωνία και άγχος, συνεχίζουν να ελπίζουν σε μια διαφορετική ζωή.

Ακολούθησε συζήτηση παρουσία του σκηνοθέτη.

ηλεκτρονική κράτηση: https://forms.gle/RcM5SoCvCQ8LWt9K7

Ο Αθανάσιος Καρανικόλας (γεννημένος το 1967 στη Θεσσαλονίκη) σπούδασε φωτογραφία στο New School for Social Research και στο Parsons School of Design, στη Νέα Υόρκη. Έπειτα, μετακόμισε στη Γερμανία όπου πήρε μαθήματα βιντεοτέχνης και μέσων στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντίσελντορφ και σκηνοθεσίας ταινιών στην Hochschule fürFilm und Fernsehen “Konrad Wolf” στο Πότσνταμ-Μπάμπελσμπεργκ.  Το 2007, έκανε την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας Elli Makra, 42277 Wuppertal. Οι δύο τελευταίες μεγάλου μήκους ταινίες του, Echolot (2013) και At Home (2014), προβλήθηκαν στο Forum του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. Επιπρόσθετα της σκηνοθεσίας ταινιών, ο Καρανικόλας σκηνοθετεί για το θέατρο και διδάσκει σε διάφορα Πανεπιστήμια.

Ο Ziad Kalthoum (γεννημένος το 1981 στο Homs της Συρίας) αυτό το διάστημα ζει στο Βερολίνο. Το 2012, κατά το ξέσπασμα της Συριακής Επανάστασης, ξεκίνησε να εργάζεται πάνω στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, The Immortal Sergeant, η οποία έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο και βραβεύτηκε ως Καλύτερο Μεγάλου Μήκους Ντοκιμαντέρ από το BBC Arabic Festival. Αρνούμενος να αγωνιστεί εναντίον του ίδιου του του λαού, αποσύρθηκε από το Συριακό Στρατό το 2013 και ταξίδεψε στη Βηρυτό όπου και άρχισε την παραγωγή της ταινίας Taste of Cement. Η ταινία ταξίδεψε σε φεστιβάλ ανά τον κόσμο και κέρδισε αρκετά βραβεία, μεταξύ των οποίων τα Sesterce d’Or στο Visions du Réel και Grand Prix for Best Feature Documentary στο Valetta Film Festival.

*Unfortunately, It was Paradise: Selected Poems από τον Mahmoud Darwish