δυστυχώς, ήταν παράδεισος*#4
Προβολή ταινιών:
(1966, 93 λεπτά, Ελλάδα)
Στα ελληνικά με αγγλικούς και αραβικούς υπότιτλους.
Με τον Αλέξη Δαμιανό, την Ελένη Μπουρμπουχάκη και τον Χρήστο Τσάγκα.
&
Poisonous Roses του Ahmed Fawzi Saleh
(2018, 70 λεπτά, Αίγυπτος/ Γαλλία/ Κατάρ/ Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα)
Στα αραβικά με αγγλικούς και ελληνικούς υπότιτλους.
Με τον Mohamed Berakaa, την Safaa El Toukhy και τον Ibrahim El-Nagari
Ώρα & διεύθυνση:
Δευτέρα 31 Μαΐου 2021, 21:00
Λαΐς (θερινός), Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Μεγ. Αλεξάνδρου 136, Αθήνα 104 35
&
Poisonous Roses
Τετάρτη 2 Ιουνίου 2021, 21:00
Θερινός Κινηματογράφος Φλερύ, Σκίπη 5-7, Καλλιθέα, 17675
Επιμέλεια προβολών:
Τεχνικός διευθυντής:
Η ταινία Μέχρι το Πλοίο του Αλέξη Δαμιανού, η πρώτη ταινία της τέταρτης προβολής τις σειράς Δυστυχώς, ήταν Παράδεισος, αφηγείται το ταξίδι ενός τραχύ βουνίσιου άνδρα (τον ρόλο υποδύεται ο ίδιος ο σκηνοθέτης) που κατευθύνεται προς ξένες πρασινότερες πεδιάδες. Ο Δαμιανός καταγράφει το εσωτερικό δράμα των απόκληρων που αδυνατούν να ριζώσουν κάπου. Μέσα από τρία επεισόδια, παρουσιάζονται τα τρία στάδια της εξελισσόμενης σεξουαλικότητας ενός άνδρα: έλξη, ερωτισμός και σεξουαλική καταστολή. Βασισμένο στα διηγήματα Δαχτυλίδι του Σπήλιου Πασαγιάννη, Νανότα του Γρηγορίου Ξενόπουλου και σε ένα νεοελληνικό λαϊκό τραγούδι, το ντεμπούτο του Αλέξη Δαμιανού αποτελεί μία εκπληκτικά οικεία και ποιητική ιστορία.
Ο Αλέξης Δαμιανός (1921-2006, Αθήνα) ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης. Σπούδασε στο Εθνικό Θέατρο Ελλάδος και στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Με μονάχα τρεις ταινίες στο δυναμικό του (συμπεριλαμβανομένης της γνωστής Ευδοκία, 1971), θεωρήθηκε μία από τις εμβληματικές προσωπικότητες του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφο και το έργο του κατατάσσεται ανάμεσα στις σημαντικότερες ταινίες της ελληνικής ιστορίας.
~
Στη δέυτερη ταινία, Poisonous Roses του Ahmed Fawzi Saleh, ο κεντρικός χαρακτήρας Saqr θέλει να φύγει από την περιοχή των παλιών βυρσοδεψείων του Καΐρου όπου ζει και εργάζεται και να πάει στην Ιταλία. Η αδερφή του προσπαθεί να τον αποτρέψει πάση θυσία. Τοποθετημένο στο ίδιο περιβάλλον με το ντοκιμαντέρ του εντυπωσιακού ντεμπούτου του, το δεύτερο αυτό εγχείρημα του Saleh επικεντρώνεται στην εμμονική σχέση μεταξύ αδελφής και αδελφού. Βασισμένη στo καλτ μυθιστόρημα Poisonous Roses for Saqr (1990) του Ahmed Zaghloul Al-Shiti, η τολμηρή προσαρμογή του Saleh μετατρέπει το διαυγές κείμενο του μυθιστοριογράφου σε μία ελλειπτική αφήγηση. Είναι συνάμα ένα άγριο και ανθρώπινο, βάναυσο και όμορφο πορτρέτο της εργατικής τάξης του Καΐρου. Οι εντυπωσιακές λήψεις από τα πανύψηλα ικριώματα του βυρσοδεψείου αντιπαραβάλλονται με τις συγκινητικές σκηνές στις οποίες η αιώνια αδελφική αγάπη υπερισχύει.
Ahmed Fawzi Saleh (γενν. 1981 στην Αίγυπτο)
Έχει συμμετάσχει σε πλήθος ντοκιμαντέρ ως σεναριογράφος και ερευνητής. Το μικρό μήκους ντοκιμαντέρ του Living Skin (2011) προβλήθηκε σε πολλά διεθνή κινηματογραφικά φεστιβάλ, ενώ η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Poisonous Roses, έκανε πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ρότερνταμ το 2018.
*Δυστυχώς, Ήταν Παράδεισος: μια ποιητική συλλογή του Mahmoud Darwish