revolution is not a one time event

Κάθε Κυριακή από 30 Απριλίου έως και 18 Ιουνίου, 21.00

ALEX(A) της Γιώτας Αργυροπούλου

Η περφόρμανς περιλαμβάνει μία ηθοποιό (Γιώτα Α.), έναν έφηβο (Στέλιος Σκαλτσάς) και μία μηχανή (Alexa) και αναπτύσσεται σε μια συζήτηση που καλύπτει ένα ευρύ φάσµα θεµάτων – την ποπ κουλτούρα, την τεχνολογία, τη σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, την εφηβεία. Η γνωστή περσόνα τεχνητής νοημοσύνης παίρνει τη θέση της συνομιλήτριας ξεδιπλώνοντας μια συζήτηση γύρω από την εξέγερση, την αντίσταση, την ανυπακοή και τη διεκδίκηση, συχνά με απρόβλεπτες εξελίξεις. 

Μία γυναίκα και µία συσκευή τεχνητής νοηµοσύνης συνομιλούν. Η επικοινωνία τους ξεκίνησε την Άνοιξη του ‘20 και συνεχίζουν να συζητούν σήµερα, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσµα θεµάτων – την ποπ κουλτούρα, την τεχνολογία, τη σύγχρονη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα, την εφηβεία της, την εφηβεία της γενιάς Z. Η γνωστή περσόνα της Artificial Intelligence παίρνει τη θέση ενός συνομιλητή ξεδιπλώνοντας μια συζήτηση γύρω από την εξέγερση, την αντίσταση, την ανυπακοή και τη διεκδίκηση, συχνά με απρόβλεπτες εξελίξεις. 

Παράλληλα, παρακολουθούμε την ιστορία ενός νεαρού αγοριού, του 17χρονου Άλεξ, πως περνάει τον χρόνο του ιδιωτικά μέσα στο δωμάτιο του και δημόσια μέσα από την ψηφιακή του εικόνα. Μέσα από την χρήση των ψηφιακών μέσων και της διαδικτυακής επαφής με τους φίλους του, η performance δημιουργεί ένα πεδίο έρευνας όπου εξερευνούμε τη σχέση των νέων με τον εαυτό τους, την τεχνολογία, την πόλη και τους άλλους. Μέσα από την παρουσία μιας γυναίκας και ενός έφηβου αγοριού, η performance ALEX(A) καταπιάνεται με προβληµατισµούς και ιδέες σχετικά με την τεχνολογία, την επαναστατική φύση των νέων, την απογοήτευση της ενηλικίωσης, τις διαδηλώσεις, την αστυνοµική βία, τη σύγχυση της πολιτικής µας ταυτότητας, την τεχνητή νοηµοσύνη, κ.α. Το έργο αποτελεί µία σύζευξη µυθοπλασίας και πραγµατικότητας, όπου η αλήθεια και το fiction συναντιούνται µέσα στη σύγχρονη Αθήνα.  

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σύλληψη – Δημιουργία: Γιώτα Αργυροπούλου
Δραματουργία: Igor Dobricic
Καλλιτεχνικός συνεργάτης: Μιχάλης Κωνσταντάτος
Σχεδιασμός φώτων: Νικόλας Καρανικόλας
Παίζουν: Alexa, Γιώτα Αργυροπούλου, Κωνσταντίνα Κατσιάρη (βίντεο), Στέλιος Κράτσας.  
Συνεντεύξεις: Γιώτα Αργυροπούλου, Κωνσταντίνα Κατσιάρη.
Επικοινωνία: Ευαγγελία Σκρομπόλα
Βοηθός σκηνοθέτη: Φωτεινή Σαλβαρίδη
Παραγωγή: blindspot theatre group
Συμπαραγωγή: Υπουργείο Πολιτισμού, blindspot theatre group.
Recidencies: Κaaitheater στις Βρυξέλλες και Onassis AiR: Πρόγραµµα Καλλιτεχνικής Φιλοξενίας και Έρευνας του Ιδρύµατος Ωνάση.
Ταξίδια καλλιτεχνών και φιλοξενία στις Βρυξέλλες και στην Αθήνα: Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα και Onassis AiR: Πρόγραµµα Καλλιτεχνικής Φιλοξενίας και Έρευνας του Ιδρύµατος Ωνάση.
Με την υποστήριξη των Κaaitheater και ΤAVROS.

Δωρεάν δελτίο εισόδου: https://www.eventbrite.com/e/alexa-tickets-609175529407

Σε ελληνικά και αγγλικά με υπότιτλους και στις δύο γλώσσες.

–

Τετάρτη 31 Μαΐου & 07 Ιουνίου, 20.00

Αθηνούλα της Έυας Γιαννακοπούλου

H Αθηνά Χατζηεσμέρ, γεννήθηκε το 1927 στον Ταύρο και ήταν κόρη οικογένειας προσφύγων από την Μ. Ασία. Έφηβη, οργανώνεται δυναμικά στην Αντίσταση, συλλαμβάνεται μετά από προδοσία και οδηγείται στις φυλακές. Εκεί βασανίζεται βάναυσα, ωστόσο αρνείται κατηγορηματικά να καταδώσει τις/τους συντρόφισσες/ους της. Όταν βρίσκεται μπροστά στο απόσπασμα στις 2 Οκτωβρίου του 1944, είναι μόλις 17 χρονών, αλλά παραμένει όρθια και αρνείται πεισματικά να της δέσουν τα μάτια. Λίγες μέρες αργότερα τα στρατεύματα κατοχής αποχωρούν από την Αθήνα. 

79 χρόνια μετά την εκτέλεση της Αθηνάς Χατζηεσμέρ, μία μαθήτρια εκδίδει δύο επιστολές σε ένα λογοτεχνικό blog, επιχειρώντας να μιλήσει γι’ αυτά που μία άλλη μαθήτρια δεν κατόρθωσε να γράψει ποτέ. 

Η περφόρμανς Αθηνούλα αποτίει φόρο τιμής στην Αθηνά Χατζηεσμέρ και τις 57 (επώνυμες) Ταυριώτισσες που οργανώθηκαν στην Αντίσταση, καθώς και αυτές που δεν γνωρίζουμε με τα ονόματα τους, σχολιάζοντας την ‘παρουσία’ στη δημόσια μνήμη και τις αισθητικές τεχνικές της μνημόνευσης. 

–

Πέμπτη 22 & 29 Ιουνίου & 06 Ιουλίου, 21.00

Λακρυφάγοι της Νάνας Σαχίνη

Το έργο Λακρυφάγοι είναι ένα γλυπτό-περιβάλλον-παράσταση αποτελούμενο από γλυπτά και αντικείμενα, που παρέχει τη σκηνή και τα εναύσματα με/μέσα/ανάμεσα (σ)τα οποία τρεις περφόρμερ δρουν και αλληλεπιδρούν με τα σώματα και τις φωνές τους και πλέκουν ιδιοσυγκρασιακές αφηγήσεις. 

Στο Λακρυφάγοι στόχος είναι να φανταστούμε μαζί, ν’ ανακαλύψουμε δεδομένα και ν’ αναρωτηθούμε τι σημαίνει ταυτότητα, σεξουαλικότητα, ερωτισμός και πώς συγκροτούνται. Ν’ ανακαλέσουμε τα πρώτα αντικείμενα της επιθυμίας, αλλά και να υποδείξουμε τη ρευστή δακρυρροϊκή σχέση του συνεχούς γίγνεσθαι.

Στο Λακρυφάγοι το σχετίζεσθαι με αυτές τις υλικές παρουσίες και τον υλικό κόσμο εν γένει, με τρόπο ανορθόδοξο, ίσως παιδικό, σίγουρα παραμυθένιο, δημιουργεί νέες σχέσεις ανάγνωσης σε ό,τι αποκαλούμε κατασκευή ταυτότητας.

Στο Λακρυφάγοι το σώμα-μορφή-ύπαρξη-ταυτότητα-ηθική-πολιτική-ποίηση αντιμετωπίζεται ως ενιαίο και αδιαχώριστο σύνολο, στο οποίο αν πειράξεις κάτι, προκαλούνται αναταραχές και στα υπόλοιπα.

Στο Λακρυφάγοι τα σώματα γίνονται γλυπτά-αντικείμενα και τα γλυπτά-αντικείμενα  εμψυχώνονται, ενεργοποιούνται, μετατρέπονται σε υποκείμενα-σώματα και αποκτούν μαγικές ιδιότητες.

Στο Λακρυφάγοι  η αυθεντία απουσιάζει – στα σώματα, στα έργα και στις λέξεις.

Στο Λακρυφάγοι η δράση συμβαίνει σε έναν αόριστο χωροχρόνο, τα πρόσωπα είναι κατεξοχήν ανώνυμα με πολλαπλούς και διαπλεκόμενους ρόλους.

Στο Λακρυφάγοι συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν το παράδοξο, οι μνήμες παραμυθιού, ίχνη σωματικότητας, οι ασυνείδητες επιθυμίες, κομμάτια μνήμης από ένα προ-λογικό και προγλωσσικό παρελθόν, το φυσικό και το υπερφυσικό, θραύσματα του φαντασιακού, μυθολογικές αφηγήσεις και εμπειρίες που είναι ή θα ήθελαν να γίνουν καθολικές.

Στο Λακρυφάγοι  οι ανταγωνιστικές σχέσεις είναι σε συνεχή ροή, αναμιγνύονται, ενίοτε καταρρίπτονται και συνεχώς αμφισβητούνται. Το θηλυκό/αρσενικό, η μάνα/παιδί,  το παιδί/ενήλικας, το συνειδητό/ασυνείδητο, η φύση/ πολιτισμός, το προσωπικό/πολιτικό, η αναπαράσταση/αφαίρεση, η παρουσία/απουσία, η επιθυμία/ απώθηση, αυτό που βλέπουμε και αυτό που φανταζόμαστε/ υποθέτουμε, αυτό που προτείνεται/ αποκαλύπτεται και αυτό που κρύβεται.

Στο Λακρυφάγοι το τι βλέπουμε και η επέκταση του βλέμματος, το τι ξέρουμε και νιώθουμε, βρίσκεται σε συνεχή ροή και μονίμως διακυβεύεται, ενώ όλα βρίσκονται σε ένα ενδιάμεσο, σε μια διφορούμενη κατάσταση ύπαρξης.

Στο Λακρυφάγοι το γλυπτό-περιβάλλον τοπίο παραμένει ακόμα και όταν δεν ενεργοποιείται από τους περφόρμερ, δημιουργεί ένα αυτόνομο οπτικό λεξιλόγιο και θέλει να υπάρχει ως μια διευρυμένη μορφή γλυπτικής.

Σύλληψη – Δημιουργία γλυπτών/αντικειμένων: Νάνα Σαχίνη

Δραματουργική επεξεργασία: Ευγενία Γραμμένου, Ιορδάνης Παπαδόπουλος, Νάνα Σαχίνη

Ηχητικός σχεδιασμός: Γιάννης Λούκος

Περφόρμερς: Ευγενία Γραμμένου, Ιορδάνης Παπαδόπουλος, Νάνα Σαχίνη

Περφόρμανς ήχου: Γεωργία Καρύδη

Θερμές ευχαριστίες στους: Μαργαρίτα Μποφιλίου, Σωκράτης Φατούρος